seviyorsundur

Görüyorsan...
Duyuyorsan...
Özlüyorsan...
Bırak öyle kalsın
Sorma, sorgulama!
Ne gördüğünü, kimi gördüğünü
Neyi, nasıl duyduğunu
Kimi yahut neyi özlediğini
Söyleme sakın...
Ne sen anlatabilirsin
Badem gözleri, Kiraz dudakları
Ne de o anlayabilir
Akdenizde karadenizde marmarada egede
batırdığın onca gemiyi :
yani demem o ki dostum
seviyorsan sadece "seviyorsundur"
bütün anlamların anlamsızlaştığı
KENDİ kader durağında
aslında hiç gelmeyecek olanı bekleyerek
tam da olduğun şu ana kadar gelmişsindir
bu dizelerri dizerken
ve her okuduğunda bu dizeleri...
kısaca :
geceyi çek üzerine bütün ayıplarından kurtulmak için
yada başkalarının ayıplarına takılıpta düşmemek için
hayatı bir şişenin içinde sabaha karşı
vurduğun deniz kıyısında ara...
ama ne yaparsan yap aramaktan vazgeçme
ve öldürme sakın içinde ki umudu...

Sahte Olmayan Şeylere Dair Kıs(s)a

Devrimi bir devirme işi sayanlara lafım yok. Afillifilintalar da Murat Uyurkulak ve Murat Zelan tartışmasıyla bu konuda bile ne kadar retorikçi olduğumuzu dedik sanırım. ( Ki benim tavrım sevgili Uyurkulak'tan yanadır)

 Şimdi evet kapitalizm derinleşen bir kriz yaşıyor. İki kutuplu dünyayı sosyal devlet mantığıyla alaşağı ettiğini, ertelediğini varsayan Europa bile bu sarsılmayı kendi rahminde duymaya başladı.

Binlerce tartışma, retorik sonrası Marks haksız çıkmamasına rağmen Sovyet pratiğinin katran karalığı elimizi kolumuzu bağlıyor. Ama bu demek değil ki biz bu dünya da sıkışıp kaldık. Böyle bakmak kapitalizmin tek seçenek olduğu, insan doğasının ürünü olduğunu kabul etmek demek. Henüz yolun nereye çıkacağını kestiremiyor olmamız yolun bir yere çıkmayacağı anlamına gelmez.

 Yoksulluk, işsizlik ve artan pahalılık üzerinden büyüyor Ortadoğu'daki ses. Dikdatörlüklerin hala devam ettiği bir coğrafyadan bahsediyoruz. Bu nedenle bu oryantalist tavırları sevmiyorum. Evet devrim bir yürüme işidir. Ve evet bu yürüyüş başlamıştır iktidarlı toplumlardan bu yana. Şimdi bu olanları bir kurgu gibi okumak, işin sonunu görememek, o bilgisine görgüsüne güvenen arkadaşların eylemeyi unutmasıyla alakalı. Kendi memleketimizde de savaşılan başkası değil. Ki bizde yükselen yoksulluğu, işsizliği, adaletsizliği görüyorsak bunun karşısında bir şeyin durmuyor olmasına, durmaya çalışanın sesinin zayıflığına üzülmek yerine bir şey yapmak gerekiyor. Ben bu hareketliliği önemsiyorum. Biliyorum ki bu fitil artık sadece doğuda değil her yerde tutuşmuştur. Bu ayaklanmalar hiç bir işe yaramasa da (ki yarayıp yaramadığını önümüzdeki zaman gösterecek, Tunus örneği ne işe yaradığının küçük bir göstergesi olsun) bir olanağa, unuttuğumuz bir olanağa işaret ettiğini görmekte fayda var.

Denecek pek çok şey var elbette. Şimdilik kısa diyelim diyeceklerimizi. Ama kurban olayım ucuzlaştırmayın olup biteni. Nasıl bizde olanlar ucuz bakılamayacak şeylerse oradakiler de ucuz değil.

Mısır da ilk olaylar bir tezgahtarın kendini yakma girişimiyle başlamıştı. Bilmem anlatabildim mi? 

Not: Son cümle yorumda da belirtildiği gibi düzeltmeye muhtaçtır. Okuyanlardan affımı isteyerek, kendini yakarak Tunus'ta ki olayların başlatıcısının Muhammed Bouazizi olduğunu ve yorumu, yazan arkadaşın verdiği bilgileri tekrarlamadan, dikkate alabileceğinizi söylemek istedim. Kusurun bahanesi olmaz, hele yazarken yine de tekrar özür diliyorum.

beyaz,la,yan

Sağ yamacından bir renk

Yarıyor topraklarını

Çağlayarak iniyor omuzlarına

Bütün beyazlığıyla.

Köpükleniyor kaynağından aldığı hızla,

Gayretle, öfkeyle, sitemle…

Ve mesnetsiz bir umutla…

Kaynaklanıyor beyazları

Sancılarından

Nedendir bilmediği

Bitmez bir sancı,

Aralıklı tekrarlayan

Kıvrandıran aklını.

-Kadın, dağınık saçlarını

Sağ yanından sol yanına ayırır.

Biliyordur koordinatlarını,

“Belki”leri ile “imkansız”ları arasında

Beyazlamaya başlayan tutamlarını-

Ertelediği tüm şeylere inat,

Kapatmaz,

Saklamaz

Hatta sergiler

Görülesi bu en güzel yanını.

BEDREDDİN

zamanı durdurduğu bir nehrin kıyısında
bir adam
bütün kitapları; okudukları, yazdıkları
sokulmuş bir nehrin büklümüne
bir adam
bir bir atıyor serin, soğuk sulara
aklını dolduran bütün o kitapları...
hakikati ararken
önyargıları, öğrenilmiş bilgileri yoksayıyor
bir adam
öğrenebilmek için,
bir kelime, bir bilgi için
gidilmedik şehir, danışılmamış bilge
ve karşısında durulmadık kral, padişah bırakmıyor
insanlığı ezen sömüren ve hakikati başlarının üzerinde ki
sarıkların içinde sanan bu adamlara karşı
doğanın en şanlı hareketiyle karşı geliyor "isyan"
insanlara hükmedişleri gibi
hakikate de hükmediyorlar tabi...
ve serezin orta yerinde
bedeni çırılçıplak
asıyorlar hakikatle birlikte
bedreddini...

S.O.S

Kafamızın dışında gelişen bir çok vakaya şahidiz, isteyerek ya da istemeyerek. Artık sözün kifayetsiz kaldığı yerdeyiz. Tepkiler fazla ılımlı, kalemler oldukça güçsüz ve illüzyon kafamıza yerleşmiş durumda. Doğal uyuşturucularla boğuşma durumunu artık kimse yadırgamıyor. Alıştık, alıştırıldık. Vakaların karanlık boyutundan çok bakılması gereken iç açıcı yanları olmalı. Doğal duruma dönüştürülmeye çalışılan varlık. Arada harcananlar elbette olacaktır. İnsan eninde sonunda tükürüğünde boğulmadan kurtulacaktır aldığı uyuşturuculardan; antikor etkisi de çabası, alışkanlık yaratacaktır.’ Öldürmeyen şey güçlendirir’ demiş ya niçe.

Tabiî ki bu inanca gelene kadar geçilecek adımlar ruh sıkıcı olabilir. Herkesin acı eşiği farklı olmakla birlikte farklı tepkiler çıkaracaktır. Durmak yok, durmak sıkıcıdır. En kötü gidiş bile gidiş olmalı, düşe kalka, sürünerek.

Gevrek gevrek cümleler kurarken bile saldırıya maruz kalıyorsun. İnsan hep kırıldığı yerden kurar başlangıcı. Algılandığı nokta hep bunun üzerindendir. Buradan eleştirmemeli, saçmalama hareketini ‘bırakınız yapsınlar’. Sayfa sayfa kelimeler yazılabilir, etiketlemeyiniz. Aksi takdirde başkaldırı kaçınılmaz sonda kendini gösterebilir. Haftalık dergiler gibi yaftalık mecmua oluyoruz.

Herkes kendi manifestosunu mu yazmak istiyor, ‘bırakınız yazsınlar’. Nerde çokluk orda bokluk, elbet tükenecek ve tüketilecek kader ve kadersizlik. Fetişist fetişist konuşacaklar, bırakınız konuşsunlar. Nasıl olsa doğa elbet insanı da arkasına alıp yıkıma geçecek.

Gayet geniş tartışılmalı. Bu bir boyun eğme değildir, tam tersi başkaldırışın tam bir örneğidir. Bütün bu kelimeler benimle beraber gelecek. Birilerine inat, değersizleşen her şeye inat, şuursuzluğa inat, perperişanlığa inat, bırakınız saçılsınlar ortaya. Aitliğimi ayaklar altına alanlara inat ben saçmalayacağım. Tavrım ve meşgalem budur. Taksiratımızı birilerinin affetmesini bekleyeceksek ‘bırakırız yaparlar’, affetmek bana mahsussa!

Gücüm kalbimden zihnime gelir, bedenimse kılıftır artık, giydirilmiştir tam manasıyla! Sabun köpüğü gibi kalmayalım lütfen. Geçici kul fetvası dinlemeyelim şahsına münhasırlardan. Özne ile nesnenin yer değiştirdiği yerde etik hala var mıdır! Bırakınız sorgulasınlar.

İnsan, geri dönüşümsüz çöptür artık. Pilim bitmişse yenisi takılamazdır, izin verdik buna. Benden daha değerli nesneler yarattılar. Bakakaldım sonrasında ise öleyazdım. Dünyanın ozon deliğini geçtik, beynimizde açılan deliğe bir bakın diyorum!

Velhasıl dostlar, şimdiden eyvallah…